[caption id="attachment_286" align="alignnone" width="276"] پیدا شدن[/caption]

اگر چیزی را گم کرده اید این دعا برای یافتن اشیاء گم شده بسیار کارآمد است.

 

دعا برای پیدا کردن اشیاء گمشده

 

1- ختم چهار لعن برای پیدا کردن اشیاء گمشده :

برای پیدا کردن اشیاء گمشده به تجربه رسیده لعن چهارضرب را بر 100 سنگریزه هر کدام یک مرتبه بخواند

و در چاهی یا حفره ای بیندازد اثر می کند .

اَللهُمَّ العَن عُمَرَ ثُمَّ اَبابَکَرَ وَ عُمَرَ ثُمَّ عُثمانَ وَ عُمَرَ ثُمَّ عُمَرَ ثُمَّ عُمَرَ
در نسخه دیگر مصراع آخر اَللهُمَّ العَن عُمَرَ می باشد .(1)

2- خواندن این دعا برای پیدا شدن گمشده موثر است :

 یَا مَنْ لَا یَخْفَى [عَلَیْهِ‏] عَنْهُ‏ مَکْتُومٌ‏ وَ لَا یَشُذُّ عَنْهُ‏ مَعْلُومٌ‏ وَ لَا یُغَالِبُهُ مَنِیعٌ وَ لَا یُطَاوِلُهُ رَفِیعٌ ارْدُدْ بِقُدْرَتِکَ عَلَیَّ مَا فِی

قَبْضَتِکَ إِنَّکَ أَهْلُ الْخَیْرَاتِ وَ مِنْهَا اللَّهُمَّ یَا هَادِیَ الضَّالَّةِ وَ رَادَّ الضَّالَّةِ أَسْأَلُکَ بِعِزَّتِکَ وَ سُلْطَانِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ

وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَرُدَّ عَلَیَّ ضَالَّتِی فَإِنَّهَا مِنْ عَطَائِکَ وَ فَضْلِکَ وَ رِزْقِک‏ (2)

 

3- برای پیدا کردن شی ء یا فرد گمشده :

برای پیدا کردن شی ء یا فرد گمشده  بر چهار طرف کاغذی بنویسد الشَّهِیدُ الْحَقُ‏  سپس نام گمشده را در وسط  کاغذ ذکر کند . نصف شب زیر آسمان رفته به آسمان نگاه کند و هفتاد مرتبه بگوید : الشَّهِیدُ الْحَقُ‏ و اسم آن شی ء یا شخص را بگوید البته پیدا می شود . عدد کبیرش ۳۱۹ و وسطش ۴۰ و صغیرش ۴ است .(3)

 

4- برای رفع فراموشی و پیدا شدن چیزهای گمشده، می توان با توکل برخدا ذکر و دعاهای زیر را مورد استفاده قرار داد:

1- از حضرت علی علیه السلام نقل است: هر کس گمشده ای دارد دو رکعت نماز بخواند در هر رکعت بعد از حمد، سوره یس را قرائت کند. بعد از نماز بگوید : اللَّهُمَ‏ یَا هَادِیَ‏ [رَادَّ] الضَّالَّةِ رُدَّ عَلَیَّ ضَالَّتِی (4)

2- همچنین از امام باقر علیه السلام نقل شده است: دو رکعت نماز بخواند و بعد از نماز بگوید : اللَّهُمَ‏ رَادَّ الضَّالَّةِ هَادِیاً مِنَ الضَّلَالَةِ رُدَّ عَلَیَّ ضَالَّتِی .

 

پی نوشت:

1- (تسهیل الدواء ص 307 ( سمت راست )

2- (مصباح کفعمی ص 2)
3- ( جنات الخلود ص ۶ و معراج الذاکرین ص ۸۹)

4- ( جنة الامان ص 2)

5- ( الامان من اخطار الاسفار ص 122 – مکارم الاخلاق ص 260 )